რა დიდებულ დღეს გაგიცანი, ნაპირიდან ზღვის ტალღებს შევსცქეროდი... ვერ წაეშალა წვიმას ზღვის მშვენება, ჩემს წარსულსაც ატყვია ტალღების კვალი...

მესმის, ვუცქერი წარსულს და თვითონაც ვერ ვიჯერებ რა მოხდა... თვეები, დღები, წუთები, წამები გადიან, მაგრამ... რამდენი საუკუნეა რაც არ მინახიხარ, საუკუნე ბრჭყალებში, იმიტომ რომ, ჩემთვის ყოველი დღის გასვლა საუკუნედ მიმაჩნია!

მინდა ზღვის ლამაზ ნაპირთან ჩრდილით ვფარავდე, მაგრამ მერიდება, ვიდრე ტალღებს ვუცქერი მანამ არ დავღონდები, წელში გამართული ვდგავარ, ზღვის სიმფონია მათრობს და მამშვიდებს... რაღაც არაბუნებრივი ძალა აქვს, თითქოს ყველაფერი ესმის, მე მიგებს, რადგან მეც მასავით ხშირად ვღელავ...

ვრცლად ...

Измученное  отечество моё,

Наземьпавшее, многострадальное,

Много выстоявщее и внов подтявщее

Снова и снова крепко стоявщее.

ვრცლად ...

მე მინდა, რომ შენ ნათლად და მკაფიოდ წარმოიდგინო, თუ რისთვის ცხოვრობ ამჟამად და როგორ უნდაქ მოიქცე მომავალში. და ამიტომ

მე მინდა, რომ ახალ ცხოვრებაში შესვლისას (რამდენადაც ძველს უკვე აღარასოდეს დაუბრუბდები). განანო იგი იმგვარად, რომ სინდისი არაფერზე გამხელდეს, რომ შენი წარსული ცოდვითი ნამოქმედარის გამო არ შეგრცხვეს არც ჩემი და არც საკუთარი თავისა.

მე მინდა,რომ დაითრგუნოს შენი სიამაყე; მე მინდა, რომ შეიცნო  დროის ფასი. თავადაც, როგორი ძნელია აინაზღაურო დაკარგული საათები, თვები, წლები

ვრცლად ...

ჩემო მამულო, მრავალტანჯულო,

ბევრჯერ დამწვარო და ჯვარზე ცმულო,

მაგრამ ღვთის მადლით გაბრწყინებულო,

და მაინც ისევ ბურჯად დამგარო.

ვრცლად ...